ვააჰ...
ასე ალბათ არ უნდა იწყებოდეს ამდენი ხნის მერე დაწერილი პოსტი...
ვაჰ...
არადა ვაბობდი არა თქო...
ხო ყველა ნაჭერი მენანება იმ ხეზე შებმული, ყველა დაძონძილი უცებ აღმოჩენილი, " ყველა მინდა რომ" ნაჭერი მენანება...
არც არაფერი ყოფილა ისე და კი აქედან წარსული სხვანაირდ ჩანს... და აღარც ცისარტყელაში გაძრომის აღარ გჯერა და ხო ყველა ღიად დატოვებული ფანჯარა გაშინებს...
ხო რთულია წლების მერე დაბრუნებები წასვლებიც რთული....
მაგრამ ბევრ რამეს სწავლობ, ერთ ადგილას დგომას სწავლობ, ცრემლების გადაყლაპვას სწავლობ... წიგნის დახურვას და გადადებას სწავლობ...
წერა დამავიწყდა...
ვეღარ ვწერ...
No comments:
Post a Comment