ვერ ვეშვები :)

აი ხომ არიან კაცები კლდეებს, რომ გვანან აი ისეთები რომ არიან წარბი, რომ არ უტოკდებათ, არასოდეს არსად მირბიან და არასოდეს არაფრის ეშინიათ, აი ისეთები რომ არიან შიშს, რომ ვერ უხსეენებ ვერაფრის შიშს, რომ ვერ უხსენებ, რომ ვერ აკადრებ, აი ყველაზე დიდები , რომ არიან ცოტას ძალანი ცოტას , რომ ლაპარაკობენ და რაღაცნაირად მძიმედ, რომ დადიან, აი ზღაპრებს, რომ გვანან და რომ გგონია ორი თითით აგწევს და ისე გაყურებინებს მთელს სამყაროს, შენო რომ ვერ ეტყვი, და გაუცნობიერებლად აფხაზური წესივით სახელს რომ ვერ დაუძახებ, არც შენ გეშინია მარა რა იცი მაინც კლდეა კაცი ხომ არა...

    ხოდა ერთხელ ძალიან დიდი ხნის წინ, ჩემამდე დიდი ხნით ადრე , იყო ერთი ეგეთი კაცი ჩემი თვალით მყავს ნანახი, მეტიც ვიცნობდი კიდეც, და აი იმ ცოტას რო ლაპარაკობდა მაშინ ვკითხე სულ არაფრის გეშინია თქო, ახლა რა ვარ და მაშინ კიდევ ამის ნახევარი ვიყავი, ხოდა არაფერი მიპასუხა, მე რისი მე ვარ, თქვი თქო და მგონი კიო და გამიკვირდა და აუ მეთქი, გული ამიცრუვდა მარა მაინც ვკითხე რისი თქო, ხოდა ერთხელაც რო ადგე გახვიდე და აღარ შემოხვიდეო, ხოდა გამიხარდა , ყველაზე და ყველაფერზე მეტად გამიხარდა, მერე ავდექი გამოვედი და აღარც შევსულვარ ეშინოდა და...