სადღაც ბახმაროსა და გომის მთას შორის, ბჟუჟის პირას ზაფხულს დღეებს ვუთვლი და ხეებს ვაცლი ყველა ფერნაცვალ ფოთოლს, წელიწადის სხვა დროებზე ლაპარაკი ავკრძალე და ზამთარი სპილოს დაემსგავსა, რომ არ უნდა იფირო ისეთს...
ბედნიერბა სიტყვებია , სიტყვები კიდევ არასოდეს გავს შეგრძნებებს, ჩახუტება ხომ სიტყვებს არ გავს და მზის ჩასვლისას ვერადროს ხედავ უკნიდან ვინ მოდის, მიზს ჩასვლისას საერთოდ ვერავის ხედავ და ფეხის ხმაც არასოდეს გავს ზღვისას...
ბედნიერება სიტყვებს არ გავს ადამიანები გვანან მხოლოდ ბედნიერებეს, ხოდა ახლა ვზივარ ბახმაროსა და გომის მთას შორის, ბჟუჟის პირას და ქუჩას გავყურებ , ზაფხულს დღეებს ვუთვლი და სხვა სეზოებზე ლაპარაკი ავკრძალე, განსაკუთრებით სპილოდ ქცეულ ზამთარზე.
ხოდა ისევ ყველაფერ ვამბობ ხოლმე სათქმელის გარდა , ყველა ზაფხული არ გვზრდის :)
No comments:
Post a Comment